Óvissuferð með vinnunni í gær....
Ekið var rakleiðis í Mosfellsdalinn, nánar tiltekið að hestaleigunni Laxnes þar sem 10 hressir og kátir vinnufélagar skelltu sér á hestbak, misvön eins og við var að búast en allir spenntir.
Ég fékk merina Madonnu sem fararskjóta og fyrstu kynni okkar skvísanna voru góð og haldið var af stað í útreiðatúrinn með skælbros á vör :oD

Þegar við vorum hálfnuð er stoppað og Madonna fer út í kant að bíta gras. Ég tek því rólega á meðan og klappa merinni nýju vinkonu minni á meðan ég held með annarri hendi í tauminn. Hvað haldiði???
Helv... Spóa-fífl flýgur upp úr grasinu beint fyrir framan Madonnu mína sem verður svo hverft við að hún tekur þessa líka kröppustu hægri beygju sem sögur fara af (í minningunni allavega) með mig á bakinu og ég náttúrulega bara flýg af baki!!!
Já, já, mín datt af baki og svo harkalega að ég datt næstum út, sá ekkert, heyrði ekkert og átti erfitt með andardrátt liggjandi þarna sárkvalin skvísan úti í vegarkanti.
Eftir litla stund jafnaði ég mig, fór að sjá og heyra aftur og stóð upp, en meeeeeen, kvalirnar í rasskinninni!!!!
Myndi ekki óska mínum versta óvini að upplifa sömu kvalir, sem eru þær allra, allra verstu á ævinni og nú er ég samt búin að afreka að eiga tvö börn, takk fyrir ;o)

Ég var sótt og keyrð heim í hús þar sem það var ekki séns fyrir mig að setjast aftur á bak. Þar sem ég lá á maganum í leðursófa, var raðað í mig íbúfeni, mér gefið kók að drekka þar sem húsfreyjan sagði mig líkari afturgöngu en sprelllifandi 27 ára gamalli pæju ;o)
Þannig fór um hestaferð þá....hehe-hummhumm.

Í dag er rasskinnin svo á mér dökkblá og rispuð og ég á erfitt með hinar ýmsu hreyfingar sem annars eiga að vera algerlega verkjalausar og ósjálfráðar.

**Ætla samt á hestbak aftur, það er æði!